Weisshorn er eitt af þessum fáu fjöllum sem höfða bæði til fjallgöngumanna og fólks sem hefur lítinn áhuga á fjöllum. Ólíkt mörgum öðrum tindum er Weisshorn mjög fallegt að sjá úr öllum áttum og er strax auðþekkjanlegt vegna óviðjafnanlegrar lögunar. Nokkrir þættir gera það að verkum að þetta stórkostlega fjall er í algjörum sérflokki. Það sýnir sig sem jafnan píramída með þremur áberandi hryggjum í stjörnuformi. Þó að Weisshorn virðist virkilega hvítt og hulið jökli frá Mattertal, þá sést risastór og að mestu grýtt vesturhlið frá Zinal dalnum. Þessi drungalegi veggur er tveir kílómetrar að breidd. Annað tilkomumikið kennileiti þessa einstaklega fallega fjalls er Grand Gendarme (4.329 m) á norðvestur hryggnum. Tvær klassískar leiðir á Weisshorn liggja um Grand Genderme.

Það er engin tilviljun að bestu fjallgöngumenn Belle Epoque tímabilsins hafi heillast af fjallinu. Þessir einstöku hryggir og veggir hafa allir verið sigraðir af þekktum hetjum. Hinn hugrakki Íri John Tyndall komst fyrstur upp á tindinn árið 1861 með tveimur mjög færum fjallaleiðsögumönnum.

Leiðin á Weisshorn er mjög vel útbúin með nokkrum fjallakofum: Schalijoch bivouac, Cabane d’Arpitetta, Weisshornhütte, Cabane de Tracuit og Turtmannhütte. Hins vegar eru allar leiðir og klifur á Weisshorn mjög langar og stundum mjög krefjandi.

Fjallið í Mattertal kallast „ts Wiss’hore“. Nafnið er dregið af jökulbreiðu norðaustur hliðarinnar. „Le Weisshorn“ er einnig algengt heiti hinum megin við tungumálaskilin (þýska/franska), þó að það sé meira brúnleitt og grýtt þegar það er skoðað frá vestri. Túlkun þessa hugtaks ætti ekki að fela í sér sérstakar hindranir, þær eru líklegri til að finnast á fjallinu sjálfu. Allar klifurleiðir eru erfiðar og mjög langar, að ónefndri endalausri niðurleiðinni.